به گزارش سرویس خارجی ایتنا ؛ شورای جهانی سفر و گردشگری (WTTC)، با همکاری شرکت مشاوره‌ای بین‌المللی ICF، چارچوب جدید و جسورانه‌ای را منتشر کرده و از کل بخش سفر و گردشگری خواسته است تا برای مقابله با یکی از بزرگ‌ترین چالش‌های پیش روی خود یعنی توسعه تولید و مصرف سوخت هوانوردی پایدار (SAF) و سایر سوخت‌های تجدیدپذیر متحد شوند.
گزارش «توسعه سوخت پایدار»، نقشه‌راهی عملی برای چگونگی مشارکت هر کسب‌وکار در این بخش، صرف‌نظر از اندازه یا نقش آن، در کاهش انتشار گازهای مربوط به حمل‌ونقل و تسریع گذار به سوخت‌های پاک ارائه می‌دهد.
جولیا سیمپسون، رئیس و مدیرعامل WTTC، گفت:
«سوخت پایدار، بزرگ‌ترین عامل تحول‌آفرین برای صنعت سفر و گردشگری است، اما در حال حاضر، عرضه آن به‌طور خطرناکی کمتر از تقاضاست. اگر به‌طور جمعی اقدام نکنیم، با افزایش هزینه‌ها، کمبود منابع و توقف پیشرفت اقلیمی روبه‌رو خواهیم شد.
هر هتل، تورگردان، آژانس مسافرتی، شرکت کروز و خطوط هوایی نقشی در این مسیر دارند. این چارچوب، راهنمایی برای آن‌ها فراهم کرده است. سوخت پایدار نه‌تنها یک ضرورت زیست‌محیطی است بلکه یک الزام تجاری محسوب می‌شود. دولت‌ها باید برای تولید SAF مشوق‌هایی ارائه دهند، نه اینکه صرفاً برای این بخش اهداف تعیین کنند.»
در حال حاضر، SAF تنها ۰.۳ درصد از مصرف جهانی سوخت جت را تشکیل می‌دهد. برای دستیابی به اهداف خالص صفر (Net Zero) تا سال ۲۰۵۰، تولید باید بیش از ۴۰۰ برابر شود – یعنی از ۱.۲۵ میلیارد لیتر کنونی به بیش از ۴۵۰ میلیارد لیتر برسد. این امر مستلزم ساخت حدود ۶۵۰۰ پالایشگاه جدید سوخت تجدیدپذیر در سراسر جهان است. سوخت دریایی پایدار (SMF) نیز با محدودیت‌هایی مشابه در عرضه و زیرساخت مواجه است.
بر خلاف سایر گزینه‌های کاهش کربن، SAF یک راهکار “drop-in” است، یعنی با موتورها و هواپیماهای فعلی سازگار است. اما هزینه بالای تولید، محدودیت زیرساختی و رقابت بر سر مواد اولیه، باعث شده حجم تولید کم و قیمت آن تا ۱۰ برابر سوخت معمولی باقی بماند.
چارچوب جدید WTTC-ICF، اقدامات روشن و مرحله‌بندی‌شده‌ای برای مشارکت فعالان صنعت گردشگری ارائه می‌دهد؛ چه به‌عنوان همکار (Collaborator)، مروج (Promoter)، مصرف‌کننده (Adopter) یا سرمایه‌گذار (Investor). از مشارکت در کمپین‌ها و تأمین مواد اولیه تا تأمین مالی تأسیسات تولید یا خرید گواهی‌های سوخت پایدار، این گزارش نشان می‌دهد که هر کسب‌وکاری می‌تواند سهمی در این فرآیند داشته باشد.
دانیل گلپین، مدیرعامل ICF، گفت:
«کاهش کربن در حمل‌ونقل، گامی کلیدی در جهت تحقق یک بخش گردشگری پایدار است. در حالی که صنایع حمل‌ونقل، به‌ویژه هوانوردی با تمرکز بر SAF، اهمیت سوخت‌های پایدار را درک کرده‌اند و با شجاعت در مسیر جدیدی گام برمی‌دارند، هنوز مسیر طولانی در پیش است. ضروری است که اکوسیستم گسترده‌تر گردشگری اقدام کرده و از این اهداف حمایت کند و هم تغییرات عملیاتی و هم تغییرات راهبردی لازم را اعمال کند.
ICF مفتخر است که در همکاری نزدیک با WTTC، نقش‌ها و اقداماتی را که ذی‌نفعان گردشگری می‌توانند برای تسهیل فرآیند کاهش کربن ایفا کنند، شناسایی کرده و در جهت آینده‌ای پایدار گام برداشته است.»
مطالعات موردی واقعی نشان می‌دهد که اقدامات از هم‌اکنون آغاز شده‌اند. به‌عنوان نمونه، گروه Erawan در آسیا، در حال تبدیل روغن زائد هتل‌ها به سوخت SAF است، در حالی که شرکت Jet2 در کارخانه‌ای در بریتانیا که از زباله‌های خانگی بازیافتی استفاده می‌کند، سرمایه‌گذاری کرده است.
این گزارش هشدار می‌دهد که اگر این صنعت به‌صورت جمعی عمل نکند، مقررات اجباری دولت‌ها برای استفاده از ۵ تا ۱۰ درصد SAF تا سال ۲۰۳۰ می‌تواند باعث افزایش هزینه سفر و کاهش گزینه‌های مصرف‌کننده شود.
با پیش‌بینی تولید ۱۶.۵ تریلیون دلار درآمد و ایجاد بیش از ۴۶۰ میلیون شغل در صنعت سفر و گردشگری تا سال ۲۰۳۵، گسترش سوخت پایدار تنها یک چالش زیست‌محیطی نیست، بلکه یک ضرورت اقتصادی نیز به‌شمار می‌رود.
