کارشناسان توسعه معتقدند گردشگری روستایی، با تکیه بر مشارکت جوامع محلی و ظرفیت‌های بومی، می‌تواند به یکی از مؤثرترین ابزارها برای کاهش فقر، نابرابری اقتصادی و تحقق توسعه پایدار در مناطق روستایی تبدیل شود.

به گزارش ایتنا / هتل نیوز ؛ مناطق روستایی با وجود برخورداری از ظرفیت‌های گسترده طبیعی، فرهنگی و اقتصادی، همچنان با نابرابری‌های عمیق اجتماعی و اقتصادی دست‌وپنجه نرم می‌کنند. بر اساس آمارهای جهانی، حدود ۸۳ درصد جمعیت فقیر جهان در مناطق روستایی زندگی می‌کنند؛ آماری که نشان می‌دهد توسعه روستایی باید در کانون سیاست‌گذاری‌های اقتصادی و اجتماعی کشورها قرار گیرد.

در این میان، کارشناسان حوزه توسعه و گردشگری بر این باورند که گردشگری روستایی می‌تواند نقشی کلیدی در کاهش شکاف‌های اقتصادی ایفا کند. تقویت نظام‌های گردشگری در روستاها، علاوه بر ایجاد اشتغال رسمی و پایدار، می‌تواند به کاهش اشتغال غیررسمی، تعدیل نابرابری دستمزدها و ایجاد فرصت‌های برابر اقتصادی برای ساکنان محلی منجر شود.

سرمایه‌گذاری هدفمند و هوشمندانه در گردشگری روستایی، به‌ویژه زمانی که با مشارکت فعال جوامع محلی، حفاظت از محیط‌زیست و بهره‌گیری از ظرفیت‌های بومی همراه باشد، این توان را دارد که مناطق کمتر برخوردار را به موتورهای رشد فراگیر تبدیل کند. چنین رویکردی نه‌تنها مسیر فقرزدایی را هموار می‌کند، بلکه عدالت اجتماعی و پایداری اقتصادی را در بلندمدت تقویت خواهد کرد.